Mijn vrouw noemde mij een aantal jaren 'Reizende Oom Roel'.
 
Voor mensen die de Freggles niet kennen: in dit kinder tv-programma zat een karakter dat - verkleed als ontdekkingsreiziger - alle uithoeken van de wereld bezocht en van daaruit in contact bleef met zijn achtergebleven familie. 
 
Zo'n 15 jaar lang was ik die Reizende Oom Roel. Een werkende nomade die de wereld afreisde naar de zoveelste belangrijke, internationale klant in een ander werelddeel. Of op zoek was naar een nóg goedkopere en betere fabriek in het Verre Oosten. Wekenlang rondreizen in China of Pakistan of Bangladesh. Of allemaal in één trip. Ik was toch 'in de buurt'...
 
Dit was de normaalste zaak van de wereld, maar het zakendoen had ook iets tegenstrijdigs.
 
Natuurlijk voelt het fijn als je met alle egards wordt onthaald en getrakteerd wordt in de beste restaurants met de lekkerste wijnen. Wie wil er nu niet in de watten gelegd worden?
 
En zelf deed ik ook volop mee aan deze zakelijke paringsdans.
 
Want naast de onmisbare tandenborstel en schone onderbroeken was er in mijn koffer altijd plek voor de hedendaagse kraaltjes en spiegeltjes: een pak stroopwafels. Een traditionele deuropener, een ijsbreker of een eerste aanzet tot manipulatie en omkoping?
 
Het steevaste antwoord was natuurlijk: "Senk joe for da stroepwaffels". 
 
Maar vonden ze die ronde caramelschijven nou écht lekker of gingen ze linea recta de prullenbak in als ik vertrokken was? Ik heb dit zelf altijd gezien als 'onderdeel van het spel' en het uitdelen voelde oprecht. Zolang het bij dit soort onschuldige cadeautjes bleef.
 
Door de jaren heen heb ik meerdere miljoenen voor andermans portemonnee verdiend, maar de persoonlijke lessen door al dat reizen zijn verreweg het meest waardevol gebleken.
 
Ik heb enorm veel geleerd over interculturele communicatie, andermans normen en waarden, relativeringsvermogen en meer dankbaarheid gekregen voor hoe goed we het in ons koude kikkerlandje hebben.
 
Statistisch gezien is Nederland namelijk fantastisch. Vorig jaar stonden we wederom in de top 10 van meest gelukkige en innovatieve landen ter wereld. Maar kunnen we dit volhouden? We zitten midden in enorme opgaven, zoals de energietransitie en woningbouwproblematiek.
 
Laten we daarom met z'n allen zorgen dat Nederland gelukkig en innovatief, maar ook leefbaar, bereikbaar en veilig blijft.
 
Dat kan - in mijn ogen - alleen maar door goed te luisteren naar iedereen. Continu toetsen of beleid en plannen aansluiten op de behoeftes, wensen en suggesties van onze samenleving. Oftewel: participatie.
 
Zullen we dit afspreken met z'n allen?
 
Dan zeg ik: "Senk joe for da goeie participatie!"

Wil je meer weten? Of wil je sparren over slimme digitale participatie? Dan ben je altijd welkom voor een (digitale) kop koffie.

IK WIL (DIGITALE) KOFFIE!